PICS

Veel Intensive Care overlevenden ervaren fysieke, cognitieve en psychische problemen na ontslag van de IC, ook wel PICS genoemd. Dit kan leiden tot langdurige beperkingen in het dagelijks functioneren en verminderde kwaliteit van leven.

Verschillende restverschijnselen kunnen zijn:
- spierzwakte
- pijn
- cognitieve stoornissen
- delirium
- angst
- depressie
- posttraumatische stress stoornissen 

De op de Intensive Care verworven spierzwakte is een van de meest in het oog springende gevolgen van opname, en tevens een van de belangrijkste aangrijpingspunten voor de fysiotherapie.
De oorzaak van deze spierzwakte kan zowel in de spier als in de zenuw liggen. De aandoeningen komt vaak tegelijk voor. Deze spierzwakte heeft nadelige gevolgen voor het ontwennen van de beademing en het herstel op korte en lange termijn. Patiënten in het ziekenhuis en dan met name op de IC  liggen voornamelijk op de buik (met name als ze beademd worden); hierdoor is er een grote kans op het ontstaan van klachten van hoofdpijn, verwardheid, oorsuizen en zichtverlies en myopathie/neuropathie. Hierdoor ontstaan ook typische neuromusculaire klachten zoals wondjes en plantairflexie-contracturen. 

Na een IC-behandeling bestaat er tevens een risico op cognitieve stoornissen zoals geheugenverlies, aandachts- en concentratiestoornissen en problemen met het doelgericht handelen. Patiënten met cognitieve stoornissen ten gevolge van een IC-behandeling hebben moeite met het plannen van dagelijkse handelingen, stoornissen in het kortetermijngeheugen en concentratieproblemen. Een IC-behandeling wordt door veel patiënten als stressvol ervaren door gevoelens van angst, benauwdheid, pijn en machteloosheid. IC-overlevenden hebben daarmee een verhoogd risico op het ontwikkelen van angst, depressie en een posttraumatische stressstoornis.

Adviezen m.b.t. pulmonale problematiek bij PICS
Naar verwachting zal pulmonale problematiek (COLD) een belangrijke belemmerende factor worden tijdens de revalidatie na COVID-19 infectie, waarbij longrevalidatie geïndiceerd is indien deze problematiek op de voorgrond staat. Longrevalidatie vraagt een zeer geleidelijke opbouw van activiteiten.
Na ziekenhuisopname kunnen ernstige respiratoire beperkingen blijven bestaan waardoor patiënten minder belastbaar zijn tijdens therapie.
De COVID-19 groep zal waarschijnlijk in vergelijking met de gemiddelde PICS revalidant meer blijvende longschade hebben en meer en langduriger te kampen hebben met overmatige psychosociale stress. Ernstig- tot zeer ernstig zieke patiënten met COVID-19 zullen dus na ziekenhuisopname intensieve fysiotherapeutische begeleiding nodig hebben.